Zakład Opiekuńczo-Wychowawczy dla Dziewcząt Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności
(wcześniej Zakład sierot dziewcząt WTD, Zakład Opatrzności Bożej dla sierot dziewcząt)
Architekt: Apoloniusz Paweł Nieniewski
Budowa: 1899-1900
Gmach Zakładu sierot dziewcząt Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności został wzniesiony na placu nabytym przez WTD w roku 1897. Sam Zakład przeniesiono tu z Krakowskiego Przedmieścia 62 z dniem 1 lipca 1901 r. W Zakładzie mogło znaleźć opiekę 130 dziewcząt w wieku od 5 do 15 lat.
Trzypiętrowy budynek w kształcie litery H został wzniesiony z czerwonej cegły i do połowy był pokryty tynkiem. Gmach w stylu określanym jako neogotycki lub romański miał 14 okien frontowych. W wysokich suterenach mieściły się,m.in., jadalnia, kuchnia, kotłownia, spiżarnia i mieszkania dla służby. Na parterze umieszczono szwalnię im. Julii Wiemanowej (oddzieloną od zakładu w 1908 r.), aptekę, mieszkanie kapelana i infirmerię. Na pierwszym piętrze znajdowały się 4 sale lekcyjne, sala rekreacyjna o 8 oknach z balkonem na całej długości, umywalnia, łazienka, skład bielizny i garderoba, na II piętrze – sypialnie i kaplica.
Gmach był otoczony ogrodem o powierzchni ok. 1 ha.
Zakład działał w przez cały okres międzywojenny, a także w czasie II wojny światowej.
Po wojnie jedno ze skrzydeł budynku od strony ogrodu wymagało remontu ze względu na groźbę zawalenia.
Po zakończeniu wojny w gmachu mieścił się dom dziecka i Warszawskie Centrum Pomocy Rodzinie. Obecnie (2023) jest tu siedziba Zespółu Państwowych Szkół Muzycznych nr 1.
.jpg)
Komentarze
Prześlij komentarz