Tygodnik Ilustrowany, 1926 |
Wybudowany w latach 1913-14 budynek została zaprojektowany przez arch. Teofila Wiśniowskiego. Składał się z pięciopiętrowych budynków: frontowego połączonego poprzeczną oficyną z budynkiem oficyny poprzecznej. Od strony Szkoły Sztuk Pięknych znajdowała się kolejna oficyna pięciopiętrowa oficyna. Budowa gmachu została sfinansowana przez Eugenię Kierbedziową. Od frontu nad wejściem umieszczono tablicę z napisem: „Dom Towarzystwa Popierania Przemysłu Ludowego w Królestwie Polskim im. Stanisławów Kierbedziów”.
W budynkach znalazła się siedziba Towarzystwa Popierania Przemysłu Ludowego, hurtownia, biblioteka, sala odczytowa, warsztaty i stała wystawa przemysłu ludowego. W okresie międzywojennym działała tu szkoła instruktorów przemysłu ludowego, Wzorcownia Urządzeń Ochronnych i Poradnia Bezpieczeństwa Pracy, a także uruchomiono sklep i Centralę handlową przemysłu ludowego, której celem było rozszerzenie zbytu wyrobów przemysłu ludowego oraz dostarczanie surowców i narzędzi pracy wytwórcom i ich zrzeszeniom.
Od 1929 r. w budynku mieściły się także sale wystawowe Muzeum Przemysłu i Techniki.
W czasie wojny budynki, a także mieszczące się w nich zbiory i warsztaty, uległy zniszczeniu.
W 1948 r. na miejscu zniszczonych budynków rozpoczęto budowę gmachu dla Wzorcowni Urządzeń Bezpieczeństwa i Higieny Pracy, kontynuującej działalność przedwojennej Wzorcowni Urządzeń Ochronnych oraz Poradni Bezpieczeństwa Pracy i Przemysłu.
Komentarze
Prześlij komentarz