Fakty warszawskie

z książki J. Kasprzyckiego i M. Stępnia "Warszawskie pożegnania" Stoi sobie przy Puławskiej 418 zaniedbany dzisiaj budynek podobny do zamku. Nieistniejąca już dzisiaj restauracja "BASZTA" mieściła się w willi zbudowanej w 1896 r. Wybudowana w podwarszawskich Pyrach równolegle z hotelem "Bristol willa zaprojektowana została przez znanego architekta Władysława Marconiego, Z opowieści starszych mieszkańców Pyr wynika, że stworzono ją dla Branickich, którzy spędzali tu czas po polowaniach w Lesie Kabackim. W dalszych dziejach była w posiadaniu Hartwingów. Ci natomiast sprzedali posiadłość znanym przedwojennym cukiernikom Fruzińskim. Z innych źródeł wynika, że Marconi zaprojektował willę na zlecenie Jana Fruzińskiego, znanego wówczas cukiernika, zwanego królem warszawskiej czekolady. Nie było wówczas jeszcze jakże charakterystycznej baszty i kilku innych elementów dzisiejszego budynku, te powstały w wyniku przebudowy pod koniec lat 50. XX w.. Początkowo czasy ...

Gdzie kręcono filmy, czyli warszawskie studia filmowe przed II wojną światową

Od 1919 do 1939 r. w Polsce powstały 292 długometrażowe filmy fabularne, które były dziełem aż 144 firm. W 1938 r. wyświetlano je w 807 kinach w Polsce. Produkcje realizowano najczęściej w wynajętym studiu filmowym, które dostępne było na kilka, kilkanaście dni. Zdjęcia w plenerze były koszmarnie drogie, a przez to też niezwykle rzadkie. G dzie w Warszawie mieściły się owe wynajmowane studia filmowe? Tym najwcześniejszym, jeszcze z czasów kina niemego, było studio filmowe Sfinks. Mieściło się ono na przeszklonym, ostatnim, ósmym piętrze kamienicy Metodystów przy placu Zbawiciela. Przebudowano je tuż przed wybuchem I wojny światowej z salonu kąpieli słonecznych. Było ono niewielkie (120 m2) i nieforemne, z dużą liczbą słupów utrudniających inscenizację, nieogrzewane zimą, za to latem nagrzewające się do granic wytrzymałości ekipy. Sfinks pilnie strzegł swojej dominującej pozycji na rynku i praktycznie nie wynajmował atelier konkurencji. Po śmierci w 1928 r. Aleksandra Hertza ...

Olędrzy i Urzecze - podwarszawski mikroregion etnograficzny na obu brzegach Wisły

Urzecze (Łurzyce, Urzyce) – to historyczny podwarszawski mikroregion etnograficzny, rozciągający się po obydwu brzegach Wisły, pomiędzy dawnymi ujściami Pilicy i Wilgi a mokotowskimi Siekierkami i prawobrzeżną Saską Kępą. Na prawym brzegu Wisły to wsie i przysiółki będące dzisiaj częścią Warszawy: Saska Kępa (Holendry, Olędry), Kępa Gocławska. Na lewym brzegu Wisły – to: Siekierki, Czerniaków, Augustówka, Kępa Wilanowska, Kępa Nadwiślańska, Wilanów, Powsinek, Zawady, Bartyki, Kępa Zawadowska. Na tych terenach od XVII wieku rozwijało się osadnictwo olęderskie. Geneza tej kolonizacji związana jest w dużej mierze z protestanckimi ruchami reformacyjnymi i emigracją prześladowanych mennonitów (należących do jednego z nurtów anabaptyzmu) z Fryzji i Niderlandów. Olędrzy zasiedlali nieużytki nad Wisłą oraz wyspy zwane kępami, wykorzystując umiejętności gospodarki rolnej na terenach zalewowych. Ich głównym zadaniem były melioracja i osuszanie podmokłych terenów, budowa grobli i rowów, nasadzani...

Zobacz starsze posty

maj 20254
kwi 20252
mar 20255
sty 20252
cze 20241
maj 20242
kwi 20241
lut 20241
gru 20231
lis 20233

paź 20231
cze 20232
mar 20231
lut 20233
lip 20222
cze 20222
lut 20229
sty 20223
gru 20211
kwi 20212
lut 20216
sty 20211
gru 20202
lis 20202
paź 20204
wrz 20203
cze 20202
lut 20201
gru 20192
lis 20191
wrz 20194
lip 201917
cze 20197

Pokaż więcej Pokaż mniej

Zgłoś nadużycie

Obsługiwane przez usługę Blogger