W czerwcu 1936 r. Warszawa otrzymała nowy wodotrysk. Na placu Dąbrowskiego zainstalowano fontannę ozdobioną rzeźbą Stanisława Jackowskiego, przedstawiającą dziecko igrające z krokodylem, z którego paszczy tryskał strumień wody. Model wodotrysku (prawdopodobnie gipsowy) został wystawiony na wiosennym Salonie w Zachęcie w 1931 r., a wykonany odlew z brązu - na Salonie jesiennym w 1932 r. W maju 1935 r. brązowy odlew rzeźby został wystawiony w palmiarni parku Wilsona w Poznaniu. W listopadzie 1935 r. „Robotnik” informował, że rzeźba została umieszczona tytułem próby na placu Dąbrowskiego, aby komisja artystyczna mogła ocenić, czy „wodotrysk stanowi odpowiednią dekorację” dla otoczenia placu. Widać otrzymał on pozytywną opinię, bo prace nad budową wodotrysku ruszyły w maju, a zakończono je w czerwcu 1936 r. Rzeźba Jackowskiego przetrwała wojnę. Jednakże prawdopodobnie po Powstaniu Warszawskim została wywieziona na Dolny Śląsk w celu przetopienia. W listopadzie 1945 r. „Gazeta Ludowa” doniosła, że została ona odnaleziona na terenie zakładów Adler-Werke we Wrocławiu. Po przywiezieniu do Warszawy rzeźba została poddana renowacji w Zakładzie Braci Łopieńskich, a następnie ustawiona w gmachu Zarządu Miasta mieszczącym się w czasowo w budynku BGK. Późniejsze lata spędziła na podwórku na tyłach Placu Bankowego. Na plac Dąbrowskiego wodotrysk powrócił w 1961 r. i zdobi go do dzisiaj.
Komentarze
Prześlij komentarz