Dom Welecki przy Chocimskiej 4

Dom Welecki w 1931 r., Polona

Welecja jest polską korporacja akademicką założoną w maju 1883 r. w Rydze, gdzie w owym czasie studiowało bardzo wielu Polaków. Nazwa korporacji pochodzi od Wieletów, grupy plemiennej Słowian połabskich o demokratycznej strukturze społecznej. Dewizą Welecji jest „Viribus Unitis Suum Cuique” - co oznacza „wspólnymi siłami, każdemu co mu się należy”. W czasie pierwszej wojny światowej w 1915 r. w związku z ewakuacją Politechniki Ryskiej do Moskwy Welecja przeniosła swą siedzibę do stolicy Rosji, gdzie działała do listopada 1918 r., kiedy to podjęto decyzję o przeniesieniu oficjalnej siedziby korporacji do Warszawy.

W 1907 r. powstało w Warszawie Stowarzyszenie Filistrów Welecji zrzeszające członków, którzy ukończyli już studia i opuszczali szeregi czynnej korporacji.

W okresie międzywojennym korporacja posiadała własny dom znajdujący się przy ul. Chocimskiej 4 w Warszawie. Dom został zaprojektowany przez fil. Edmunda Michałowskiego w pracowni fil. fil. Franciszka Lilpopa i Karola Jankowskiego, a oddany do użytku w 1928 r. Koszty budowy zostały pokryte m.in. ze składek filistrów Welecji. Był to jedyny dom wybudowany specjalnie na siedzibę korporacji akademickiej. Budynek został przejęty przez państwo na podstawie dekretu Bieruta,

W 2008 roku odsłonięto na Domu Weleckim tablicę pamiątkową: „Dom Welecki”. Tablica została wmurowana w 80 rocznicę oddania do użytku budynku i w 125 rocznicę założenia korporacji. Tablicę wmurowali „Weleci”.

Do najbardziej znanych członków Welecji można zaliczyć prezydenta RP, wybitnego chemika, Ignacego Mościckiego, senatora II RP Tadeusz Giedroycia, architektów: Bohdana Pniewskiego, Józefa Szanajcę, Franciszka Lilpopa czy Leona Suzina, przemysłowca, jednego z założycieli miasta Podkowa Leśna i fotografika - Stanisława Lilpopa.